ABVV-METAAL vraagt een noodplan voor de arbeiders in de industrie

De laatste maanden worden we in de metaalsectoren / bedrijven onophoudelijk geconfronteerd met sluitingen, herstructureringen, vermindering van productie en daarmee gepaard gaande toenemende tijden van economische werkloosheid. De lijst begint onnoemelijk lang te worden (General Motors, Picanol, Ford Genk, Johnson Contyrols, Gilbos, Volvo Cars, Damen Shipyard, Bosch, Sylvania, Hayes Lemmerz, Bekaert Lanklaar en Waregem, Bombardier,...) Gisteren bereikten we een triestig hoogtepunt met op één dag de aankondigingen bij DAF, Philips Turnhout en Nyrstar. Er zijn weinig aanwijzingen dat er snel een einde zal komen aan deze negatieve reeks. Agoria, de patroonsfederatie, verwacht dat ook in 2009 nog eens een 3000-tal jobs verloren zullen gaan door de huidige financiële crisis.

De metaalsectoren zijn niet de enige sectoren die klappen gekregen hebben: ook in de chemische sector, maar vooral in de textiel is de situatie dramatisch.
Het is nu overduidelijk aan het worden wie de eerste slachtoffers zijn van de gokverslaafden in de financiële sector: de arbeiders in de industrie en de tijdelijke werknemers, die overal als eerste aan de deur worden gezet. Zij betalen de prijs van de sluitingen en de herstructureringen.

ABVV-METAAL vraagt dat deze regering dringend werk maakt van werk en dat ze initiatieven neemt ter bescherming van onze industrie en onze arbeiders. Als men van de ene dag op de andere geld tevoorschijn kan toveren om de banken te redden, dan moet dat ook mogelijk zijn voor de industrie en de tewerkstelling. ABVV-METAAL herinnert er aan dat de industriële activiteiten (rechtstreeks en onrechtstreeks) goed zijn voor 40% van de welvaart van Vlaanderen. Als de industriële motor hapert, stokt de welvaart.

ABVV-Metaal wil daarom dat de de regering werk maakt van een noodplan ter bescherming van de arbeiders in de industrie. ABVV-METAAL vraagt:
- dat de opzegtermijnen voor de arbeiders gelijkgesteld worden aan deze van de bedienden. Dit zou ook een eerste belangrijke stap betekenen om de discriminatie tussen arbeiders en bedienden weg te werken en om eindelijk te komen tot één werknemersstatuut;
- dat ook de tijdelijke werknemers, in geval van herstructurering en sluiting, minstens een opzeg krijgen in verhouding tot de gepresteerde arbeid.

Er kan en mag nu niet meer getalmd worden.